دوش می آمدورخساره برافروخته بود

تاکجابازدل غمزده ای سوخته بود

رسم عاشق کشی و شیوه ی شهرآشوبی

جامه ای بودکه برقامت اودوخته بود

جان عشاق سپندرخ خودمی دانست

وآتش چهره بدین کاربرافروخته بود

گرچه می گفت که زارت بکشم میدیدم

که نهادش نظری بامن دلسوخته بود

دل بسی خون به کف آوردولی دیده بریخت

الله الله که تلف کردوکه اندوخته بود

یارمفروش به دنیا که بسی سودنکرد

آنکه یوسف به زر ناصره بفروخته بود

گفت و خوش گفت بروخرقه بسوزان حافظ !

یارب این قلب شناسی زکه آموخته بود؟